Mark Rutte bij Nieuwsuur: de ad misericordiam en de ad nauseam

Screenshot uitzending Nieuwsuur 11 mei 2021

Gisteren keek ik naar Nieuwsuur, naar het ruim aangekondigde interview van Mariëlle Tweebeeke met onze (demissionaire) minister-president. In dat gesprek zou hij zijn radicale ideeën over de nieuwe bestuurscultuur en zijn eigen rol daarin uit de doeken doen. Nou bleek dat radicale en nieuwe nogal mee te vallen, maar daar is genoeg over gezegd. Google maar eens op Nieuwsuur en Rutte. 

Zie hier eventueel het hele interview.

Sympathie?

Mij viel daarnaast op dat hij zich duidelijk had voorgenomen om onze sympathie terug te winnen. Mooi voornemen, daar niet van, maar de manier waarop leek nogal doorzichtig. Binnen twee minuten (om precies te zijn tussen 0.36 en 2.05) hoorden we maar liefst zes keer hoe zwaar het debat voor hem was geweest:

“Er heeft een héél zwaar debat plaatsgevonden op 1 april …”

“… dat heeft mij diep geraakt.”

“… maar het was wel heftig, …

“ …heel erg heftig,…”

“… nogmaals: het was dus een heel heftig debat, …”

… en dat was ontzettend zwaar.”

Slachtoffer?

Wat moeten we uit dit wentelen in zelfmedelijden opmaken? Dat Mark hier een slachtoffer is: de ad misericordiam, het beroep op medelijden. De herhaling, beter gezegd het spervuur, is bedoeld om de kijkers dat goed in te peperen: de ad nauseam, de tot-misselijk-wordens-toedrogreden.

Toen ik hier tijdens de uitzending iets over twitterde, reageerde @elinssen, een van mijn Twittervrienden, met dit fragment van Brigitte Kaandorp.

Rutte heeft de truc goed afgekeken.

3 reacties op “Mark Rutte bij Nieuwsuur: de ad misericordiam en de ad nauseam”

Laat een reactie achter